Bağrımı Açtıklarım Şiiri - Muhayyel Gizliay

Bağrımı açtım nice insanlara
Onlar fırtına oldular başıma
Sevenler her şeye kanalar
Yazdıklarım ters oldu yaşantıma

Bir değilim herkesle, anlattırdınız kendimi
Hala unutmadım ilk kederimi
Az gelen şu çayın demini
Bol köy üstadım derdim çok bu gün

Serden ağrı eksik olmaz
İçim dökülürse, geri sığmaz
Muhayyel devrin kuşağından sayılmaz
Kusurlarımı say üstadım yararım yok imiş

Eskiden gözüm karaydı, şimdi altı
Altı sene geçmiş kalemi ele alalı
O, kısa sürede olsa oldu babanın damadı
Bi' ateş ver üstadım tütün vaktim gelmiş

Dardayız dedik ki dardaydık o zamanlar
Son hislerimdi, bak onlar kurunun yanında yananlar
Olurya belki bir yerde bizi de iyi anarlar
Aman üstadım güzel huyum meğer kalmamış

İki kere iki dört etmez miydi?
Bize öğretilen dava hani mert idi?
On beşimde ettiğim kavgaların nedeni neydi?
Dur üstadım bi' haini olmadığın vatanın kalmış

Muhayyel karanlık çöktü üşüştün başıma
Er yatalım bu gece göğsüme yanaşma
Bu sefer sahi kestim umudumu ondan
Gururum çoktan gitti, adamlığıma kalkışma