Bağnazlık Tutkusu Şiiri - Caner Polat

gönlüm köleler ekiminde susmadı
bağnaz dünyanın köle tüccarları
kafamı kaldırmaya vaktim yok
şimdilik çıkacak yokuş bulamadım
olamadım dünden öncekinden
bugünden sonrakinden
kemikleşmiş bir an lazım bana
tüm doğruların dışında doğru
tüm kuşatılmışlıkların dışında algı
karanlık vebayla bulaşmış zaman
o zaman anlamlı olur 11 eylüle yamanarak
papadan umulan dua
zaman kavimlerden kavisle geçerek
garkederek gökyüzünün tılsımına
bir rüzgarın hışmından medet umarak
insan yine de makbuzlar yazdırır
türlü kurtuluş reçeteleri hazırlatır
en umarsız bir an hıfzedilir
muska niyetiyle koynlarda

nerededir dünya savaşlarının adı
dünyalar mı savaşmakta insan mı
koca bir köprü daha yıkılır
acı yine bilindik bir acıdır
insanın gönlündeki en uçarsız duygu
bir söz
kendini aldatacak kadar bir söz
olur mu demeye bile vaktim yok

Kızıl kıyamet mi kopacak
Yahut gönlün dağdağası mı duracak
Hanidir puslu gecenin ardında
Karanlık çisentiler içinde
Sabahlayan öksüz ve yalınkat aşk
İçimi sızlatan isimsiz ordu
Bilinmelidir artık
Gece nöbetini ihmal eden bir asker,
Rotasını yitiren bir gemi,
Hedefinden sapan bir kurşun
Hesabı sorulacaktır an be an

Dedirtecek belki de bir kelime
Yaşasın
Ölmeden ölünüz
O zaman karanlık çağın vebası çözülecek
Diz çökecek en aşikar gurur ve kibir yanımız
Kimbilir tarih yeniden şekillenecek
Öksüz çocuğun ruha dokunan ağlayışı
Savaşın bitimsizliğinde donuk cesedin hüznü
Kırbacın bıktırdığı kölenin özgür izdüşümü
Nicedir dediğim yüzyılın
İnsan yiyen garip tükenişi
Ayaklarım yürümekten bitap
Göremiyorum kördüğüm olmuş kendimi
Hangi tarafa dönsem
Pusuladan yoksun bir gemi daha
Yol alıyor…

(24 nisan 2008 balıkesir)