Bağlama Şiiri - Erdem Gümüş 2

BAĞLAMA

Yangın yeri bu gönlüm,tütüyorsun gözüme,
Yeter artık yandığm, dağlama yâr dağlama,
Bu yangın artık dursun,derman gönder dizime,
Aşayım şu dağları, yâr yolları bağlama,

Kara sevda çobanın, çölde çileyi güttü.
Kalmadı hiç takati, ayrılık cana yetti.
Bülbül bile hazanda, nazlı gülüne gitti.
Sar zülfünden bağları, sar kolları bağlama.

Eşarbını yan bağla, cilve nazlı gel bana,
Dalga dalga saçların, beliğinden tel bana.
Sinendeki terini, getirsin yâr yel bana.
İnce yerin incinir, dar belleri bağlama

Kuru bir dut dalıyken, sana oydum içimi,
Sinem döndü tambura, derde koydum içimi.
Haydi bağla bağrıma, tele saydım saçını,
İçin için inlesin, ger telleri bağlama

Nakış nakış dokudun sen bu aşkı kilime,
Adımı sen işledin,sevdamda mendilime,
Hicran dadanır oldu, dudağımla dilime,
Çağır artık geleyim, ver solları bağlama.

İnim inim inlersin,perde nota oyunu,
Kimler verdi teline,çeliğine suyunu
Veysel'den mi aldın sen,ağıt öğüt huyunu,
Ben yazayım sen söyle,kır telleri bağlama

Bu sevdanın türküsü, altı hece kelime,
Güfte beste isyanda, lal düşüyor dilime,
Mızrap tetik çekiyor, gönül sazı telime.
Makamım FİGANİ'ce, yâr dilleri bağlama.

Erdem GÜMÜŞ (KUL FİGANİ)
24.11.2015