Kalbimi avcunun içine aldın
Sıktıkça sıktın yar, cana doymadın
Gönülden yol alıp ruhuma daldın
Cana diş geçirdin kana doymadın
Ak dediğim kara çıktı neyleyim
Kolay isim zora çıktı neyleyim
Dil ucunda yara çıktı neyleyim
Heybemde söz küstü bağışla beni
Çayıma dem oldun ekmeğime tuz
Sensiz kalpler çorak dudaklar susuz
Gayrı memlekete uğramaz nevruz
Kuruttun baharı yine doymadın
Cemreden umudu olana yazık
Gözleri kan ile dolana yazık
Giden gitti, artta kalana yazık
Kalp kırık, göz küstü bağışla beni
Güneşte fırtına diner mi, dindi
Onca yıldız tek tek söner mi, söndü
Ahu göz aguya döner mi, döndü
Uğrattığın hezeyana doymadın
Büyüsü kayboldu bakışlarımın
Nisanı hapsoldu ilkbaharımın
Feryadı kesildi intizarımın
Ateş yok, köz küstü, bağışla beni
Yusufçuk kanadı narindir, narin
Kanadı kahrında yaktı gözlerin
Çivisi mi çıktı 'hasbelkader'in
Sükutunla suizana doymadın
Ve gittin ve sükut... Yağmur da sustu
Ve deniz maviyi kalbinden kustu
Sustun, yürek sustu, gözler mahpustu
Saz sustu, söz küstü bağışla beni
Kayıt Tarihi : 29.1.2024 18:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!