Üç beş genç toplanmışlar, umutları şişede;
İnfilak etmek için ateşler fitilini.
Hepsi dünyaya küskün en kuytu bir köşede;
Kendisi yaratıyor kendinin katilini.
Kararan gelecek mi, tükenen umutlar mı?
Keskin bir bıçak gibi kafatasını delen!
Rotasız rüzgarlara kapılan bulutlar mı?
Beyinsel kaçışların üzerinden yükselen!
İnce dumanlı perde kaplayınca gözünü,
Bu amansız savaşı artık sonlatacaktı.
Titrek bir ölüm kesti birdenbire sözünü;
Pişmanlık dilindeydi, çok şey anlatacaktı…
Kesik kesik soluyor tükenirken bedeni;
“Uçacaksın” diyorlar, halt karıştırır diyen!
Toplum mu, kendisi mi tükenişin nedeni?
Çok genç var, bir yerlerde akciğerini yiyen!
16.02.2020/Samsun
Kayıt Tarihi : 17.2.2020 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!