Bağı Gözlü Şiiri - Aslı Demirel

Her sabah yüreğimden damlalar atıyorum martılara
Martı demesin saflığını bilmeyenler
Hele kanat hiç demesin
Bilmezler o kanatların alevinde yıkanmak nasıl da yakar ruhun çıplaklığını
Ellerin ruhunun küllerine daldıkça
Yanık tırnak kokusu
Sarar bütün sümbülleri
Sümbüllerin yapraklarından sıyrılır kan
Ve kaleme dolanır
Ve susar kalem
Duyan olmadıkça akar çığlıkları çeşmelerden
Kabus anlatır gibi
Kimseler duymaz sadece su
Yeter mi sanılır
Ki kimseler bilmez yaz ortasında donan ayakları
Isınmaz adımlarına denek gelmeler olmadan
Ben yazdan geçtim artık bahar da unuttu adını
Ağzında şeker artığı çocuklar bile neşesizken
Ne bahar güler ne yaz ne de aç kalmış ten

Her sabah yüreğimden damlalar atıyorum martılara
Artık bahar yok yaz yok mevsimler grevde
Ve
Hiç olmadık zamanda mekanı önemsemeyen
Bağı gözlü bir peri konar avuçlarıma
Kanatları alev
Sımsıkı tutmak isteyipte tutamadığım
Deniz kokar nefesi
Dalgalardan sıyrılıp gelmiş gibi
Gerçek olmalı derken
Düşün en yerinde gerçeğe düşmek
Acıtır acımasızca canımı derinden

Ve ben hala
Her sabah yüreğimden damlalar atıyorum martılara
Yine başlıyor
Gerçekleri çarpa çarpa yüzüme geçmeye zaman
Geçiyor da
Hep sonunda ışık olmayan loş bir koridora endeksli
Geçmesi kadar yol alınmıyor
Aldığım yol ters sayımlı kalp atışı adeta
Elimde kandil
Yüzüme canavarlar çiziyor
Bakamıyorum duvarlara
Hepsi üstüme çöken kara bulut desenine bürünmüş
Ve tam da dizlerim kanarken
Yine o bağı gözlü peri
Yalayıp geçiyor saçlarımı
Gerçek mi hayal mi benim mi
Geldi mi gitti mi
Derken
Uzak uzak oluyor
Yakın uzaktan öte
Ellerim boş
Koridor hala loş
Bir tek düşlerim kalıyor
Tenimi yangınlar alıyor...

(23 03 2009)