Bağdat'ta Baba Olmak Şiiri - Mahir Odabaşı

Yıllarca bekledik,
Güneş doğacak diye
Ama bir türlü doğmadı.
Ne hikmettir bilinmez,
Üzerimizdeki sis bulutları,
Tarih boyu hiç dağılmadı
Güneş yerine bombalar doğdu
Alaca karanlıklarda, kayboldu
Kurtarmak için geldik diyenler,
Birde baktık bize musallat oldu.
Kapımız vakitsiz pat pat çalındı.
Bu ne yüzsüzlük örneği Allah’ım,
Buyurun gelin demeden içeri dalındı.
Apar topar beni hemen yere yatırdılar,
Namlunun ucunu göğsüme batırdılar.
Doksan yaşındaki annem suçsuzuz dedi.
Der demez, hainlerden bir dipçik yedi.
Kızım, oğlum korkuyla başladı ağlamaya,
Eşim haykırıyor bırak kocamı vururum ha,
Ama nafile cevap bile yok bu laflara…
Çocuklarımı, eşimi kapattılar bir odaya
Beni alıp attılar dışarıdaki arabaya
Sonuç ne olacak, bende bilmiyorum,
Belki işkence, belki de kısadan ölüm.
Sebep olursa olsun, bu yapılan zulüm.
Çocuklarım, babamızı bırakın diye bağırıyor
Eşim ellerini açmış ağlayarak Allah’a yalvarıyor.
‘’Ey dünya Müslümanları, siz eğlenin keyfinizce
Bugün Irak, Filistin, yarın belki sıra sizde
Özgürlük mü heyhat! boşuna sadece sözde
Ey Allah’ım azı çoğa tebdil eyle,
Gelecek zaferimizle…
Kocamı bağışla,
Sen bize..’’
(08.04.2003)