Bağ Evim Şiiri - Suat Kayis

Zahmetsiz sevgi olur mu dediler.
Olur dedim,
Hiç düşünmeden.
Hiç bir beklentisini olmadan da,
Sevilebilir insan.
Bir daha hiç gelmese bile,
Geri beklenir sadece.

Ben seni,
Böyle sevmiş olabilirim belki..
En saf,
En temiz duygularımla.
Sevmek için,
Bir nedenim de olmadı benim.
Tek bir gülüşün için bile ,
Farklı sevdim seni.

Bir bağ evim var,
Gözden ırak,
Gönülden uzak.
Arada ben uğrarım,
Başkası yok.
Tüter dumanı ?
Uzaktan görünür,
Isınır içi anlatamam.
Her odasında,
Bir yaşanmışlık var.

Odaları boş,
Bir döşek var.
İçinde kimsesiz.
Birde......
Sobanın üzerinde eski bir demlik,
O duman tüter,
Benim içim yanar,
Kor olur.
Birde.....
Gözlerini kapatıp dalarsan uykuna,
Cennet olur dünyan.
Uyanmak istemezsin

Olur da,
Gidecek bir yerin olmaz,
Kaçmak istersin,
Herkesten,
Ve herşeyden,
Yerini anlattım sana.

Anahtar hala eski yerinde,
Unutma diye, 
Değiştirmedim,
Gelirsin birgün,
Umut bendeki,

Gir evine,
Aç pencereni,
Havalansın eskiler.
Nefes alsın anıların.
Sonra yak sobanı,
Eski demlik yerinde,
Koy çayını.

Sana söz,
Demlemeden çayı,
Ordayım... 
Yeter ki sen gel,
Evine kaç gel sadece,
Bir evin var işte,
Herkesten uzak. 

Bahar gelsin.
Bağımıza,
Bahçemize,
Bu hasret öldürür beni,
Anlamıyorsun....

Ne vakit baksam uzaktan,
İçi boş.
Eskisi gibi,
Gidesim de gelmiyor artık.
Hatta....
Bir kibrit çakıp,
Yakasım geliyor.
Sana kıyamıyorum,
Sonrada vazgeçiyorum. 

Biliyorum...
İmkansız herşey,
Ne sen o sokaktan geçersin,
Ne de o eve.
Benimkisi,
Yaşam mücadelesi,
Vazgeçmemek için hayattan.

ÇOKTA zamanım yok artik.
Bu sessizlik öldürecek beni,
Sen yinede zahmet etme,
Senden başka çare de yok yaşamaya …