Bir bağ bozumundan,
Eylül akşamından,
Yürek sararmasından,
Yaprak dökümünden
Çıkıp gel.
Bir ihtilal sabahından,
Bir ihtimal daha vardı derken.
Körpe gençler elleri önlerinde,
Gözleri bağlanmış,
Kör olmuşçasına,
Yürekleri dağladılar.
Anarşistçe sevmişlerdi
Bir diğerine göre.
Vatanlarını farklı sevdikleri için,
Herkes birbirine anarşist
Sandırılmıştı belkide.
Oysa hepsi insandı insan.
Oyuna gelmişlerdi besbelli,
Biri diğerine göre oynatılmıştı hep.
Oysa sevmişlerdi vatanlarını,
Uğruna ölecek kadar.
12 Eylül sabahı çık gel,
Yaralarını sarayım desem.
Olmaz biliyorum,
Geçen yılları,
Onca çekilen acıyı telafi eder mi?
Bilmiyorum.
Ama sen yine de çık gel.
Bilirim bugün her insanımızın içi sızlar.
Olurda bir gün bende ihtilal yaparsam eğer,
Sevgide ve insanlıkta yapacağım,
Ve senin kalbinden başlayacağım.
Bir ihtimal daha var,
Oda sevmek...
Mine Yılmaz Sevinç
12.Eylül.2022
23:17
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 00:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!