Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kimden : Ufkun Yaren (Bay, 51)
Kime : uzungemici / cevat çeştepe
Tarih : 01.01.2012 01:19 (GMT +2:00)
Konu : Yn: BACADAKİ MEKTUP - yeni yıl kutlama yazısı
Teşekkürler Cevat bey..sizlerinde yeni yılı kutlu olsun..nice güzel yıllara..
2012 kimin neye ihtiyacı varsa onları getirsin...Yüreklerdeki sevgi, saygı ve merhamet tohumları yeşersin boy atsın.Bunların hepsi dilek ve temenni olsada,her yeni güne yeni bir umutla yeniden merhaba diyelim.Merhaba 2012 :)
Sayın Cevat Çeştepe bu yıldada şiir paylaşımlarında güzellikler paylaşmak üzere şen ve esen kalın ....
ustam
seni okumak hep keyif veriyor
nice şiirlere
nice şiir gibi yılara:)
Kutlarım sevgili dostum kaleminizi ve yeni yılınızı. yeni yılda neşe, mutluluk ve huzur dolu bir yıl ve ömür dilerim. selamlarımla
Yüce dağlar başında kar/a sevdalı bulut
Hiç ayrılmaz başından karasevdalı bulut.
feyzi kanra
İyi seneler
Sayın Hocam,çok güzel bir paylaşım.Yüreğinize sağlık.Mutlu yıllar.
'Ve büyüdüğü zaman bu masumiyet ve çocukluğunun ne kadarını saklayabilirse o kadar güzel bir insan olacaktı.'
Onca yıl önce yazılmasına rağmen halen geçerliliğini koruyan istekler... Güzel yüreklerin sembolüdür çocuklar... Keşke o yürekten her insanda biraz olsa...
Güzel bir yazı okudum yine kaleminizden. Ki, sizi okumayı seviyorum ve sayfanızdan yüreği boş çıktığım da hiç gelmiyor aklıma...
Yüreğiniz dert görmesin.
2012 yılı gönlünüzün, dileklerinizin gerçekleştiği yıl olsun.
Kutladım, saygımla...
hocam bu güzel paylaşımınız için teşekkürler güzeldi yüreginize saglık saygılaımla
Ve büyüdüğü zaman bu masumiyet ve çocukluğunun ne kadarını saklayabilirse o kadar güzel bir insan olacaktı.
*********************************************************
Ve şimdi de hepinizin, hepimizin sağlığına, mutluluğuna hep beraber kadeh kaldırıp “MUTLU YILLAR” dileyelim. Ve yeni yazdığı mektubu bacaya saklayan çocuk gibi ülkemiz için aydınlığı, bütün dünya insanları için de sevgi ve barışı dileyelim. Ama bunu Noel babadan değil hepimiz adına hepimizden isteyelim, dileyelim, bekleyelim…*********************************************************
Bu güzel yazıyı özellikle 2012 yılının ilk gecesi saat tam 0I.07'de okudum. Duygulanmadım diyemem. İnsanın ınsanlık değerini, anımsamak, çocukluktan ileri yaşlarımıza kadar götüreceğimiz güzel değerlere sahip çıkmak insanın en doğal hakkıdır. Bu değerleri ortadan kaldıran zorbalara................olsun.... Özel antolojimde... Tam puan ve başarılar
Bi zahmet müftü efendiye de Noel Baba'nın sandığı gibi biri olmadığını fısıldıyalım. Keyif alarak okudum. Nice yıllara ve nice mutluluklara... Esenlikler içinde...
Bu şiir ile ilgili 70 tane yorum bulunmakta