Köylük yerdi Oğlan gönül vermişti ıraza.Dünden razıydı Iraz, lakin kızın babası Abbas emmi dediki---Olmaz.
Bununla kalmadı Abbas emmi,bir düzeni olmalıydı bu işin.Akıl sordu,akıl aldı ve sonunda kapattı kapı peceyi.Demirledi her yeri.
Oğlan yangın yeri gibiydi.Kızın dumanı tütüyordu kapalı pencerelerde.İşaret,işmar
İşe yaramıyordu.
Bir kendir aldı oğlan,kırılmaz tarafından.Döndü Irazın evinin etrafında.Birden
---Buldum diye bağırdı.
Attı kendiri ırazı evinin ocaklık bacasından içeri.Kız bağladı kendirle belinden kendini.Tırmandı baca duvarlarına.Sürtündü kapkara ocaklığa.Çıktı sonunda evin damına.Hala uyuyordu Abbas emmi.Kızın gidişinden haberi bile olmadı.
Alıp gitti kömürden kararmış yavuklusunu oğlan.Hiç kimsenin ruhu duymadı.
Dediler ki bunu duyan konu komşular "kız isterse birisini,ya davulcuya ya zurnacıya bir yol bulur kaçarlar.Engellersen iki gönül bir olursa samanlık seyran olur misali kapatırsan kapıyı en sonunda bacalardan uçarlar."
Kayıt Tarihi : 23.5.2022 18:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!