Babasının Ayak İzini Kaybeden Çocuk

Bir gün kar yağdı köy yoluna
Ve her şeyin üzerini örttü usulca
Bir tek şey hariç:
Babamın bıraktığı son adım.

O adımı izledim çocukken
Sanki gittiği yere ulaşınca
Baba da, dünya da geri dönecek gibiydi.
İzler, Dönmek için değil. Bazen sadece gitmek içindir.

Zaman geçti
Kar eridi
Yol değişti
Ve ben artık hangi patika onun yoluydu
Ayırt edemez oldum.

Annemin gözleri hep aynı noktaya bakar
Ama ağlamaz
Çünkü bazı kayıplar
Sadece içte sürer.

Ben o izleri yıllar sonra rüyamda gördüm
Ayakkabısının bir yanı eksikti
Ve her adım
Daha çok toprağa gömülüyordu.
Koştum, yetişemedim
Uyandım, eksildim.

Babasının ayak izini kaybeden bir çocuk
Hep yanlış yöne yürür
Hangi yolu seçse
Eksik bir yön duygusuyla
Kendi gölgesine çarpar.

Şimdi bir baba olduğumda
Benim adımlarım da iz bırakmıyor
Belki çocuklarım da
Bir gün beni bulamayacak
Bir kar yağacak bir gece
Ve her şeyin üstü örtülecek
Bir tek o eksiklik hariç.