Gökler yıkılmış, can dağlarına kar yağmıştır
Güneş ansızın infilâk edip kararmıştır
Ruh nâlândır akşamleyin göğüs kafesinde
Nasıl da handândı bir bayram arifesinde
Bir rüyadan uyanmış, ferahfezadır şimdi
Bilmezsiniz, yâr burcundaki o yiğit kimdi?
Bakışları neden öylesine parlıyordu
Çektirdiği son fotoğrafında ağlıyordu
Bir vedâ iklimiydi gözlerinden yayılan
Belki O’dur, aşkıyla ölüp şehîd sayılan
Ömrünce dünya için ne şikâyet, ne bir âh
Peygamber çiçekleri kokan yolcu: Seyfullah
Bir ömür kutlu bahçelerde gezinip durdu
Yüreğimi sonsuzluğun rengiyle doldurdu
Gidince, çöktü birden muhayyel saraylarım
İntizara gömülecek günlerim, aylarım
Sesinin yankısı var hâlâ kulaklarımda
Sevdiği sözler kıvranıyor dudaklarımda
Hasret yakacak yurdumu yıllar yılı artık
Emanetini bir gül gibi kabrine bıraktık
Kayıt Tarihi : 14.12.2006 16:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bütün korkuların rüyasıydı
Yarım kalan çocukların arkasındaki gözyaşı
İhtiyarların her geçen gün beklentisi
Acı bir biber tadıydı ağzımızda
Aylarca tadı damağımızdan gitmeyen
Acıların mutluluğu
Şımarık bir çiçekten üzerimize sinen
Kokladıkça daha ağır kokan bir kokuydu
Zamanın efendisiydi o
Ölüm
saygılarımla
Hüseyin Sert 2
Yetimliğim küçük kız ağlıyor dizlerimin dibinde :(
TÜM YORUMLAR (36)