Her kızın yenilmez kahramanıdır baba ve her babanın prensesidir kızı
Ben babamın ilk göz ağrısı, dik başlısı, hık demiş burnundan düşmüşüydüm.
Ne güzel sana benzemek.
Baba omzu diye bir şey var iliklerine kadar huzur hissettiğim
Güneşin kavurucu sıcağından saklandığım bir ağaç gölgesi babam
Bütün fırtınalardan beni sağ çıkaran bir dağ benim babam
Gözlerimin baktığı yerde olmasan da daldığı yerde olansın babam
Korktuğumda omzumda hissettiğim bir elsin buradayım diyen
Aklımın gönlümün çıkmazda hissettiğimde benim kızıma pes etmek yakışmaz diyen sessin kulaklarımda
Baba diye sessiz bir avazlarım var içimde
Senli cümlelerde görünmez göz yaşlarım var
Özleminin derin nefes aldıran iç çekişlerim var
Bugün günlerden babam…
Yattığın yer incitmesin babam…
02.04.2024
Kayıt Tarihi : 13.8.2024 12:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!