Babamla Hasbihal Şiiri - Tarık Torun

Hasretin kor bağrımda aşınır kara toprak
Ömür bahçelerinden düşerken her bir yaprak
Hayatın gözlerinde ne çabuk geçti ömür
Esti delice rüzgâr kavurup biçti ömür
Özlem düşer içime göze yaş düşer babam
Yanar bağrım hicranla bir ateş düşer babam

Dışarda bayram imiş içimde farklı âlem
Sabır sarıtaşıyla dilimde levh-i kelam
Her nefisin son hali bir gün aslına dönmek
Ebedi ışık yanmaz yanarken birden sönmek
Bulutlanır gözlerim yüzümde perde babam
Şafaklarım hüzünlü açar seherde babam

Hayat denen muamma doğum yaşam ve ölüm
Bu olayı görüp de anlamayan kördüğüm
Sen bırakıp gideli bu tenha zamanlarda
Bir başıma ağladım her ıssız mekânlarda
Dalga dalga hüzünle içime dolan babam
Tutup da ellerimden beni de alan babam

Bu âlemden gideli ne çok şeyler değişti
Yokluğun hançer gibi duran yaramı deşti
Mücadele azmini öğrettin hepimize
Allah sevgisiniyse sen saldın içimize
Daha dün beraberdik bu gün kaybolan babam
Ne tez geçti baharlar çiçekken solan babam

Dağ misali arkamda timsaliydin cesaret
İnsan yaşarken bilmez ne de büyük bir nimet
Senin varlığın imiş bana veren cesaret
Damarlarımda o his senden kalan son kudret
Daralıp bunalınca derdime koşan babam
Dağılan saçlarımı aşkla okşayan babam

Nerde kaldı o günler bir hayal oldu gitti
Özlemin aldı beni toz duman oldu bitti
Şimdi seni görmeye toprağını sararım
Her cuma gecesinde Yasinlere sorarım
Şimdi iki üç damla gözyaşı olan babam
Hasretin acısıyla ruhuma dolan babam

31.08.2017