Babamın yüreği Şiiri - Zahit Güney

Sürekli dolup taşan bir testi gibi
Yüreği gövdesinden taşardı babamın
Şiirlerime bir türlü sığdıramadım onu
Bugüne dek;

Köylüydü
Yavrularım canlarım dediği
Üstlerinde titrediği
Bir çift öküzü
Bir çift de koşum atı vardı
Düğünlerde bayramlarda
Kasabaya inmek için;

Huylanınca
Bazen ben çıkardım çileden
Bazen vefalı annem;

Yaz kış
Koyun kuzu
Kaz tavuk arasında geçti ömrü babamın

- Teri hiç kurumazdı -

Taşınmazlarının listesinde
Sekiz on dönüm tarlası vardı
Koca Koru’ya dayalı
Muska şeklinde;

Koca Koru filiz filiz
Büyüdü de
Küçülmedi hiç;

Ormanda bulut bulut arılar
Binlerce karınca dolaşırdı tarlamızda
Babam onlara
Ben babama öykünürdüm;

Çiftçilikten gayrı
On parmağında
On marifeti vardı
Ve her marifetle iniltili
Bir dolu araç gereci;

- çarık saban pulluk sürgü orak ellik
döven yaba kalbur gözer çuval;
balta biçki keser destere çekiç;
mengene ışkı rende gönye;
sacayağı tava tencere tas çanak
kap kacak; kazma kürek bağmakası;
nal mıh kamçı mahmuz örs… -

Köye son gidişimde gözlerimle gördüm
Kanıksadım
Örümcek ağlarından urganlarla
Sayvant altında tek tek asılmış hepsi

- Kullanım süreleri geçmiş -

Ölümsüzleştirmek için ölümü babam
En yetkin aracı diye yeryüzünün
Yüreğini kullanıp
Yüreğini seçmiş…