Babamın Saati Şiiri - Kadir Murat Tecimer

Üniversitede ilk senemdi
Memleketten trenle babam geldi

Genel Müdürlükten haber gelmiş
Emeklilik hediyesi vereceklermiş

Emekli olmayı pek istememişti ki bu ayrı hikaye
Lakin 32 yıllık görev ertesi Yeşilhisar’a tayini de sanki kinaye

Haziran 89 babamın memurluktan emekli oluşu
90 senesindeydik başkente geldiği gün Kasımın belki sekizi dokuzu

Merak ettim neymiş diye emeklilik hediyesi
Dedi; - Kol saati, hem de arka kapağında şimendifer resmi

- Rahmetli dedenin de vardı Zenith marka onunki köstekli
- Bu saatler İsviçre malı üstelik çok da kıymetli

Neden ki saatti hediye, beni içten içe bir merak sardı
Hatırlarım bugün gibi rahmetli babam usuldan anlattı

-Tren istasyonları hem kavuşturur hem ayırır sevenleri
-Ayrılık zamanını belirler düdük sesiyle istasyon şefleri

-Düdüğünü çalmadan önce saatine son kez bakar
-Erken ayrılmasın sevgililer diye her gün ajansta ince ayar yapar

-İşte böyle taaa Büyük Atatürk'ün zamanından beri
-Hediye ederler istasyon şeflerine bu saatleri

Konuşa konuşa vardık Genel Müdürlüğe çok değil garla arası
Dedi danışma görevlisi beşinci katta emekli işleri odası

Üniversiteli olsak da çocuk sayılırız ya sandım hediyesini genel müdür verecek
Bir de merdivenlerin dikliği adeta nefesim kesilecek

Girdik odaya gözlüğü üstünden bakan çalımlı bir memur
Dedi ilgili arkadaş öğleden sonra gelecek şimdi yoktur

İndik beş katı ağır ağır bu sefer yok tabii çıkarkenki heyecan
Dönüş trenini kaçırmasam diye düşünüyor babam bir yandan

Gençlik Parkı hemen karşıda gittik oraya bakındık biraz
Sonra geldik Gar Lokantasına yedik çorbayla yumurtalı piyaz

Genel müdür vermeyecek saati artık anladım
Çıkarken tekrar beş katı kalmadı ilk seferdeki heyecanım

Gelmiş neyse ki ilgili memur sabahkinden daha insancıl
Geçkince tombul bir kadın saçları hafiften akçıl

Aldı nihayetinde babam emeklilik hediyesini
Attı imza teslim aldım diye verdi memura belgesini

Şükür dönüş trenine yetişti vardı eve mutlulukla
O günden geriye bana kalan bu tatlı hatıra

(Nisan 2016, Ankara)