Babamın kollarına ne kadar sevinmiştik.
Bilemezsiniz!
Her iki kolu, bir ayağı olmayan,
Yemeğini dahi;
Yerken bize muhtaç babamın,
Hem yemek yiyen,
Hem bana dokunan,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta