Babamın Kibrit Sevdası Şiiri - İsmail Bi ...

Babam sigara içerdi. Tıpkı başkalarının babaları gibi… Burada önemli olan ya da asıl anlatmak istediğim, sigara içmesinden ziyade, sigarasını yakarken kibritle oluşturduğu bağdı. Çakmak kullanarak sigarasını yaktığını hiç ama hiç hatırlamıyorum rahmetlinin… Babamın sigara içişi tam bir fenomendi bana göre… Hele de paketi yeni almışsa… İki safhada gerçekleşirdi tütünün dumana dönüşme işi… Önce; arka cebine koyduğu sigarayı ağır ağır oradan çıkarır, evirir çevirir, elinde bir müddet oyalanır, ardından yavaşça ağzının kenarından bir bölümünü koparır ve paketin arkasına hafifçe vurarak, ucu dışarı çıkan sigaralardan birini çekip alarak, dudaklarının arasına yerleştirirdi. Ağzında bir müddet tuttuktan sonra, şimdi sıra sigarayı yakmaya gelmiştir. İşte kibritle olan muhavere de burada başlardı. Kibriti çakıp, sigarasına tuttuğunda, bir kaç derin nefes çekerdi ama, yine de işin peşini bırakmaz, bir iki defa daha ateşi götürüp getirirdi. Sonrasında ise, kibriti elinde tutarak yanmaya bırakırdı. Eğilip bükülen kibritin yanışını seyrederdi. Ateş aşağılara doğru yürüyüp, elini yakma tehlikesi belirdiğinde ise, yanmış olan ters tarafından tutarak, sonuna kadar yanmasını sağlardı. Hey gidi babam hey! Bazen muziplik yapacağım tutar ve babam kibritin kendi kendine sönmesini beklerken, birden üfler ve gittikçe küçülen ateşi söndürürdüm. Hafifçe öfkelenir gibi yaparak, arkasından bir ‘eşşeoğlu eşek’ savururdu ki, onunla geçirdiğim zamanlarda, kötü söz olarak bundan daha ağırını hiç duymadım.