Babam, yapayalnız bir adamdı hiç çıkmazdı evden;
yalnız işe giderdi, akşam eve dönerdi hemen.
Hoşlanmazdı insanlardan, şüpheyle bakardı çokca.
Bizse bir şey anlamazdık babamın anlattıklarından.
Erkence yaşta öldü, bizim içinde onun içinde.
Sonra araya hayat girdi; pek de haksız sayılmazmış,
insanlar bunu bize öğretti. Selam, baba, her nerede
yer alıyorsan ötede ya da yoklukta. İnsanlar kırıp,
dökmede aynı umursamazlıkta ve hep böyle olacak
galiba. Boşver, baba, hayatta güzel şeyler de var daha.
09/12/2003
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 22.12.2003 05:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Oflazoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/12/22/babamin-anlattiklari.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!