Babamı İsterim Şiiri - Midayet Kara

Küçük çocukken, hatırlarım onu
Aklımdan çıkmıyor, o selvi boyu
O yokken yapamam, düğünü toyu
İçim yandı, babam gelsin isterim

Yerinde bulamadım, son resmini
Kalpten silemezler, onun ismini
Yanımdayken aldım, hayat dersini
İçim yandı, babam gelsin isterim

Herkesin babası, yanı başında
Ben ağlarken, herkes kendi işinde
Vefat etmiş, tam elli üç yaşında
İçim yandı, babam gelsin isterim

Babasız yeni hayata, başladım
İşsiz güçsüz, buralarda kışladım
Mezarında, ciğerimi haşladım
İçim yandı, babam gelsin isterim

Yıllar geçti, babam niye gelmiyor
Amca dayı, onun gibi olmuyor
Yıllar geçti, arayıp da sormuyor
İçim yandı, babam gelsin isterim

Azrail gelsin, bana da görünsün
Alsın beni de babama götürsün
Aradaki bu hasreti, bitirsin
İçim yandı, babam gelsin isterim

Anam gelsin, sevdiğini söylesin
Onca ağıt yaktım, beni dinlesin
Baba acısını, kalbim neylesin
İçim yandı, babam gelsin isterim

Seneler geçti, babamı özledim
Onun hasretini, kalpte gizledim
Bir gün gelir diye, yolu gözledim
İçim yandı, babam gelsin isterim

Midayet niye öyle, ah çekersin
Babam diye, resimleri öpersin
Ağlıyorsun, göz yaşını dökersin
İçim yandı, babam gelsin isterim
(0944) Haziran 2011