Babamı Çok Özledim Şiiri - Uğur Yahşi

Babamı Çok Özledim

seni çok özledim! hayatımın öğreticisi eşsiz yoldaşıydın!
hatırlamazmıyım küçücük yaşımda elimden tutup yolda yürümeyi öğretmiştin
sağ ve solumu karıştırdığım bir yaşta
'oğlum her zaman sağdan yürümelisin! ' telkinlerinle
sağdan yürümeden öteye yolumu bulmayı öğrendim

yalan dolanların girdaplarına hiç girmedim sayende
gece gündüz gibi hayatın zıt kutuplarında
en iyi adımımın aklımın ışığında hislerimin gücüne güvenmemi
kulağıma gelen her fısıldamalara kanmamamı öğrettin
hedefimi kendimin ve sadece kendimin çizeceğini öğrettin

yolda takılan çakıl taşlarına takılmamayı
bazen büyük engelleri aşmayı bile kendi bileklerime bıraktın
biliyordum zordu bu hayatın çetrefilli dönemeçleri
ümitsizliğime takılırdı takatımın son damlası
derdin: 'ümit senin ilham kaynağın kadar güç kaynağın'

olmasaydı nüktedan ikazlarının nerdiban basamakları nasıl yükselirdim.
nasıl geçerdim daracık geçitlerin karanlıklı bataklarından
deneyimimim ışığıyla ve gayretlerimin melekesiyle
hiç bir engel tanımadım kulağıma küpe bırakıtlarınla

bazen arkadaş oldun elimden tutup sinemaya götürmüşdün
hala hatırımda 'altın için savaş' filminin estanteneleri
komedi filmine ise diyecek yoktu göbeğim çatlamıştı
karanlıkta herkes filme sararken sigarasının dumanını
ne tatlı gelmişti, aldığın gazozu yudumlarken bir açma

sınavlar için yıldızlar bile uyurken bitmeyen uykusuz gecelerim
demiştin: 'yavrum yeter artık, her şey çalışmak değil, biraz da dinlen! '
sanki psikolojik danışmanımdın gökteki ay gibi istikrarım için
kehanetiyle yıldızlar bile bu kadar değildi kendi burcunda,

karnemi aldığımda utancımdan ve korkumdan ne yapacağımı bilemezdim
niye bu kadar tembellik anlamazdım toz pembe dünyanın gerçekleri
ama matematik çalıştığımız gecelerdeki öğretilerin aklımdan çıkmıyor
seninle çalışmak bir hazdı öğrendikçe geometrinin triklerini
utandırmamıştım seni öğretmenin sorularına karşı mütevazi cevaplarımla

pazar günlerini seninle evde tekrar geçirmek isterdim
bazen hatırat olsun diye taklit etsemde içi boş bir hüzün
öğle vakti çay içişimiz yok mu annemin çöreklerinin yanında
Aynı günde TVde kovboy filmi bile seyretmek takıntı oldu
beklesem de nafile yalnızım, sensiz ukdemde bir buruksama

bayramları unuturmuyum en güzel giysilerle donatırdın
belki bütçen karnımızı bile zor doyururdu ama hissetirmezdin
köye adım attımı resmi geçit gibi gururlanırdın bizimle
şimdi o yollarda yürüdümü içimde bir burukluk alıp götürüyor
göğsümüm kabaracağı bir neden yoktu sanki çölde yürüyorum

okumak için gurbete çıktığımda yazdığın mektupların
gıpta ettiğim yazı stilin sanki bir inci gibi dizilmişti
sanki birer tarihi belge gibi hala tutar arada açar okurum
kelimeler dudaklarımda titreşirken bir ürperti alırdı
manalar göz yaşlarımda yazılarınla mürekkeplenirdi

unutamazdım yatmadan dualarım hep seninleydi
rüyalarımda sen olmazsan nasıl dayanırdım sensizliğe
benimde bir hikayem vardı anlatacak babamla çocukluğumu
ben kalbimde hep taşıdım özel olarak tuttuğum mekanda
belki ruhan hissetmişsindir, gönderdiğim sana özel dualarımı

Dr. Uğur Yahşi Küçük Çamlıca, 26.08.2010-15:00