Babamdı Şiiri - İdris Özgen

BABAMDI

Tam bir Ayder’liydi horoncu başı
Ölmek için fazla değildi yaşı
Azimliydi verdi yaşam savaşı
Galip gelemedi yenildi gitti

Genç yaşta çıkmıştı gurbet ellere
Yüreği yanıktı bir çok güzele
Her şehirde rastlanırdı izine
İzlerini bizlere bıraktı gitti

Yazılar yazardı kendi halinde
Kemençe çalardı hep dertlenince
Destanlar söylerdi biri ölünce
Kendi destanını yazmadan gitti

Severdi piştiyi çay, kahvesine
Pokerde oynardı eğlencesine
Kazanırdı bilirdi her hilesini
Dört kolu bir eksik bıraktı gitti

Zamanı gelmişti çok istemişti
Her birini tek,tek elden geçirdi
Sordu araştırdı sonunda buldu
Şiir kitabını görmeden gitti

Bir çok mekan kurdu parasız pulsuz
Bıkmadan çalıştı gece ve gündüz
Hep tek kaldı hem arkasız hem güçsüz
Patronluk tadını almadan gitti

Son oğlu ölmüştü doğduğu o an
Adını vermişti Şampiyon Özgen
Yaşama gerçekçi bakardı her an
İki yavrusunu bıraktı gitti

Kızı büyümedi onun gözünde
Karısı koşardı her bir derdine
Oğlu hayırsızdı çok gördü ona
Bir gelin bir torun görmeden gitti

Yeğenleri çoktu çok severlerdi
Mehtap,Meriç,Musti birde Mehmet’i
Gülümser ’i ona hemşire oldu
Gürol yeğeninin elinde gitti

Acıları çoktu son zamanlarda
Doktorlar demişti kapandı perde
Karısının son feryadı üstüne
Kırk beş gün fazladan yaşadı gitti

Kemençesi garip kaldı köşede
Yazıları imza bekler evinde
Sevgisi herkesin kaldı içinde
Oğluna nasihat etmeden gitti

Fırtına deresi hep var olacak
Sonsuza dek Ayder’ inde yatacak
Mekanı inşallah cennet olacak
İkinci baharı görmeden gitti

Babamın sevgisi gönlümden gitmez
Garip annem ağlar göz yaşı dinmez
Kadir Özgen’ di bu yazmakla bitmez
Dostlarına veda etmeden gitti...

10/05/2001