Babama Şiiri - İsmet Sünter

Gün batmaya döndüğünde
Seni evimizin bahçe kapısında beklerdik
Dakikalar lastik gibi uzar
Heyecanımız gittikçe katmerleşirdi
Sen gecikeceksin diye
İçimizde ne korkular büyütürdük

Sonra sen görünürdün yolun başında
Elinde meyve poşetleri
Üzerinde ceket gibi yorgunluğun
Sanki oradan geri dönecek missin gibi
Heyecanla sana koşardık
Annem pencereden bağırıldı
Biz annemizi bir o zaman dinlemezdik

Hep birlikte girerdik evimizin tahta kapısından
Paketleri elinden annem alırdı
Sen lağaboda yorgunluğunu yıkardın
Annem sofrayı hazırlıya dursun
Sen bizimle oyun oynardın

Sonra birlikte otururduk sofraya
Sen başlamadan elimiz ekmeğe gitmezdi
Hikayeler anlatırdın yemekten sonra
Seni can kulağıyla dinlerdik
annem yatmamızı söylerdi
Biz yatmak istemezdik