Görmüyor insan etrafında olup bitenleri,dert başa düşünce.
Görünmüyor insana neşe, hüsran içine gark olunca.
Üşüyor inciden nazik cancazın kendi kışında.
Soluyorsun farkındasın soluduğun hicranı,
Ve sen biliyorsun sonunda ölümün en acımasız kaçınılmazlığını.
En ücra yerindesin şimdi ayrılıkların.
Tek-tek dökülüyor hayat ağacından insan nusubetleri.
Ve sen biliyorsun büyük kavuşmanın var olduğunu.
Kavuşacaksın.
BABAMA...
Kayıt Tarihi : 26.12.2010 15:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!