Yağmurlu bir akşamdı
Ve soğuk
Biz yer sofrasında oturmuş
Yemeğimizi yiyoruz
Soba gürül gürül
Babam işten gelmemiş daha
Ona da bir tabak ayırıyoruz
Unutamıyorum o yemeği
Pırasa
Sobanın kenarında babamı bekliyor
Bir vakit sonra kapı çalıyor
Ben çok küçüğüm
Kimlerin geldiğini hatırlamıyorum
Aklımda kalan gelenlerin ellerindeki iki poşet
İçlerinde babamın kıyafetleri
Kimse babanız öldü demiyor
Fakat bunu herkes anlıyor
Evet babam ölmüş
Ben daha çok küçüğüm
Ne yapacağımı bilemiyorum
Evde siyah bir kalabalık oluyor
Feryatlar kopuyor
Ben köşeye büzülmüş izliyorum
Pırasayla bakışıyoruz
Babam ne güzel de yiyecekti onu
Belki de karnı ne kadar açtı
Apar topar götürdüler babamı
Ocak ayı ve soğuk
Öyle böyle yağmur yağmıyor
Gömmüşler babamı
Nasıl oldu nasıl bitti
Anlayamıyordum
Daha babamı tanıyamadan
Ona sımsıkı sarılamadan
Gidiverdi
O zamandan bana kalan
Acıyı hatırlatan
Sadece bir pırasa yemeği idi.
Kayıt Tarihi : 10.11.2022 06:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Babamı 1995 yılında kaybettim. Çok bir şey hatırlamıyorum onunla ilgili. Sadece şunu söyleyebilirim her pırasa yemeğinde o anı yaşıyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!