Babam Öldü Şiiri - Erdoğan Çeçen

Ölüm de şaka olsaydı keşke, yaşamak gibi! ...

Anan ölsün derlerdi...

Niyeyse! ...
'Baban öldü' dediler...

Hayat o an başladı,
Omuzlarım da yük varmış...
El bebek- gül bebekmişim,
Ağlamaklı koskoca adam...

Boşlukla doldu ancak boşluğum,
Anladım; ilerlemek yok artık,
Ancak; geri geri yaşayabilirim...

Gitmişim taaa! ... Doğduğum güne...
Giden gitti...
Ölü yaşayacağımı bile bile,
Babam da; yeni yerine...
Ölse de! ... Dönmeyecek balalarına...

Sahipsiz zağar yavrusu gibi;
Titrerim çaresizlikten,
Olmayınca saracak, sıcacık babam...
Nasıl bir kökten ayırma bu Yaradan,
Ben burda, babam senle yaşarken...
Nasıl bir deprem bu,
Ben; aynı benken, yıkılıp giden...

Şenlik ne demişti, hatırla baba!
"Ahretten dünyaya gelen öğünsün"...
Hep senle övündüm hayat boyunca,
Yine övüneceğim değil mi baba! ...

Yanlış dilekler dilemişim hep.
Şimdi tek dileğim şu olur baba.
Ya! ... İnsanın bitmeyecek babası olsa,
Ya! ... Babalar olsa ölümsüz...

'Anan ölsün derlerdi'...
Nasılsa! ...
'Baban öldü' dediler...

Babam öldü,

Babam öldü...