Babam Nerede (şehit Ağıdı)

Kalem yazmaz kağıt söz tutmaz oldu bu gece
Yıldızlar kaybolmuş ay utancından kayıp bu gece
Aşılmaz yalçın o dağlar, geçit vermez o hırçın dağlar
Masum bir çocuk gibi ses çıkarmıyor yılgın bu gece

Yine bir baba vuruldu,
Yine bir yiğit duruldu,
Bir dağ yıkıldı, uyan ey uyuyan millet
Yeter bu kadar gaflet artık uyan…

Merasim töreninde yine şaşkın bir çocuk
Babasının üniformasını giyinmiş,
Sıra dağlar gibi bekleyen yiğitler arasında dolaştıracak gözlerini
Hafif nemli gözlerle tek tek yoklayacak hepsini,
Büyük bir gök gürültüsü kopacak minik yüreğinden
“BABAM NEREDE?”
Şimşekler çakacak, her yer kararacak
“BABAM NEREDE?”
Sicim gibi yağmurlar yağacak göklerden, gözlerden,
“BABAM NEREDE?”
Dünyanın en ağır en cevapsız sorusu,
Ortalığı yakıp yıkan,
Bir mavzer gibi patlayan,
Şarapnelleri yüreklere saplayan soru
“BABAM NEREDE?”

Sonra babası gelecek omuzlarda,
Al bayrağa sarılı bir sandıkta,
Önde bir asker abi
Elinde babasının çerçeveli resmi,
Hiçbir şey anlamayacak, babasına koşacak.
Babasının fotoğrafı yetecek rahatlamasına,
Tedirginliği bitecek, ürkekliği gidecek,
Babasının fotoğrafı bütün korkularına merhem olacak,
Artık her düştüğünde babasının resmine tutunup kalkacak,
Her mutluluğunda babasının resmine sarılacak.
Henüz 3 veya 5 yaşında.
Ne önemi var yaş rakamlardan ibaret,
O yaşıtlarından çok erken büyüyecek
Oyun çağında babasının yerini alacak;
Evinin direği olacak,
Bir ömür yalnızca bir fotoğrafa baba diyecek.
Bayramlarda soğuk bir mermer taşını öpüp
Bütün baba sıcaklığını soğuk bir taşa sarılarak alacak….
Bütün ömrünce hep aynı soruyu soracak;
"BABAM NEREDE"