Babam Hasta Yatıyor. Şiiri - Aynur Meydan

Babam,babamdan sonra bulduğum,
Yerine çok kolay koyduğum,
Öz babamdan farksız,
Sevgili kayınpederim yatıyor.

Upuzun uzanmış,gözleri tavanda,
Aklı arada gelip gider halde,
O despot,aksi,huysuz,
Ama benim arkadaşım hasta yatıyor.

Dediler ki sol yanı tutmuyormuş,
Yalan, elimi öyle bir tuttu ki,
Beni bırakıp gitme der gibi,
Dediler ki sol gözü görmüyormuş,
Yalan,beni hemen gördü biliyorum.
Gözyaşlarımı gördü ve sakın dedi,
Sakın ağlama,o zaman ben gerçekten hasta olurum.

Ama iyi değil biliyorum.
Artık belki de eskisi gibi olmayacak hiçbir şey,
Evimiz onun sert sesi ile çınlamayacak.
Masalarımız onun kah neşesi,kah huysuzluğu ile şenlenmeyecek.
Her konuda bilgisi olan dedelerinden bir şey öğrenemeyecek torunları.

Kim gelecek, benle kahve içmeye Pazar sabahları,
Yak bir sigara da, kahvemizle içelim diye kim diyecek.
Geç geldiğimde fabrikadan kim beni balkonlarda bekleyecek.
Kimin elini öpüp okşayacağız,seveceğiz onun yerine.

Yok asla bunlar olmayacak,
Sevgimiz ve gücü kurtaracak onu bu durumdan biliyorum.
Dönüp gelecek evine,
Onsuz tatsız tuzsuz olan hayatımız gene eskisi gibi olacak.
Kocaman sofralar kurulacak,haberler dinlenip yorumlar yapılacak,
Gene kahkahalar atacak,ya da kızıp sinirlenip bağıracak öfkeyle.
Ama yaşayacak benim babam, bırakıp gitmeyecek,
Veda etmeyecek bu 80 yıllık hayatına.
Ellerimizi,yüreğimizi terk etmeyecek.
Pes etmeyecek,pes etmeyecek yaşama.