Babamdı Şiiri - Mahmut Halitoğlu

Babamdı
İçinde volkanlar patlayan
Buzdan bir dağdı
Hep yanan ama anlatamayandı

Babamdı
Anamın bizi korkuttuğu
Eve geldiğinde rengimizin attığı
Ve hiç yoktan anama çattığı

Babamdı
Sevdasını yaşayamayandı
Ne olduğunu anlamadan evlendirilen
Sevdiği kadın uğruna
Zemheride karda yürüyen
Hapis yatan ev yakan

Babamdı
Buzdan bir dağdı
Doruklarında çiçekler açan
Acılarını yüreğinde yaşayan
Ve hiç ağladığını görmediğim
Ama hep içine ağlayan

Babamdı
Başında hep kasketi vardı
Sabahın kör karanlığında gider
Akşama kadar çalışır çabalar
Sekiz çocuğa bakardı

Babamdı
Şimdiyse sekiz çocuk ayrı yerde
O ise razı kadere
Yine aynı hep içinde düşünür
Biliyorum ki bizlerin yokluğunda
Hiç ısınmaz yüreği hep üşür