Babam Beni Çok Severdi Şiiri - Cengiz Süslü

Hatırladığım ilk şey çocukluğumdan
Babamın izine gelirken
Almanya’dan getirdiği
Cicilerimdi.
Üstünde kuş resimleri olan
Kareli bir pantolon
Kırmızı bir gömlek
Kadife patilerdi.
İlk bahar bitmişti
Ya mayıs, ya hazirandı
Köyün kıytısında evimiz
Taş yapıydı
Toprak damında serçelere
Sığırcıklara yem döker
Tuzaklar kurardım
Avlardım da! ..
Bazen serçeleri yakalarken
Parmaklarımı ısırırlardı
Ağlardım da! ...
Köyün kıytısındaydı evimiz
Bitişiğinde ahırımız
İçinde birkaç ineğimiz, danamız
Önünde göz alabildiğince
Bir köyden, bir köye
Yemyeşil, dümdüz, halı gibi çayırlar vardı.
Alırdım bazen yastığımı, yorganımı
Düşerdim o yaşta yollara
Nerede yoruldum...
Neresinde kaybolduysam engin çayırların
Orada atardım mitili
Yatardım.
Gözlerimi dikerdim masmavi göğe
Öylece, derince, sessizce
Bakardım.
Bir süre sonra ya anama
Ya Sakine halama yakalanırdım
Ellerinde bir tas mama
Onlar otuzunda bense beş yaşında
Koşardım bakmadan ardıma
Onlar kovalardı
Kuşların kahkahası arkamızda
O zamanlar kahkahada ucuzdu
Ne olacak bin kahkaha bir çöp
Mutluluk çoktu kuşlar bile gülerdi
Dalga geçerdi vallaha
Neyse canım, nerede kalmıştık?
Ha! Çayırda koşuşturmada
Evet, evet...
Nitekim yakalarlardı beni
Tıkarlardı boğazıma mamaları
Akşamda Almanya dan gelen
Misafir babama şikayet ederlerdi
Babam o zamanlar beni çok severdi
Çok severdi.
Hiç kızmazdı.
Beni severken söver,söverken aslanım, oğlum, derdi.
Babam o zamanlar beni okşar, çok öperdi
Sonra tekrar Almanya’ya giderdi
Babam gibi beni hiç kimse sevemezdi
Hiç kimse! ...