Babam'a Şiiri - Şair Gülyeter

Herşeyimi toplayıp,gitmek istiyorum buradan,biliyorum.
Olmuyor işte sensiz,gittiğinden beri gülmüyor suratlar.
Sabahları erken kalkılmıyor, emekli evinde.
Yaşamdan emekli oldu sen gidince.
Herkes ağlıyor,kavgalar çıkıyor.
Sen yoksun üstesinden gelinmiyor hainlerin,
Her yandan sömürüler.
Sensizlik yıpratıyor yaşamı.
Hep beraber oturulmuyor sofralara,
Kimi zamanda hiç kurulmuyor...
Elimde hayat kırıntıları,gözümde yaşla çekiliyorum köşeme.
Sensiz olmuyor işte...
Tam oldu diyecekken aksilik çıkıyor üst üste.
Kimse sen gibi çözemiyor hayatı.
Paylaşılmıyor bir televizyon bile,
Sen yoksun, büydükçe büyüyor içimde hasretim.
Korktuğumda,sarılacağın kolların yok artık.
Sevindiğimde,sarılıp öpeceğim tebessümle yüzün.
Herkesin dudaklarında hüzünlü cümleler.
Ardı arkası kesilmiyor yalanların.
Düzensiz işte anlarsın,sevmediğin gibi...
Hep bir kaos içinde,yüreğimde yangınlar...
6 sene arttıkça artıyor,acıların haddi hesabı yok.
Her gün geceleri ağlıyorum.
Sensizliğe, sensizliğin getirdiklerine...
Dediklerin bir bir çıkıyor, sensiz olmuyor işte.
Gelmeyeceksin biliyorum.
Bir defa daha göremeyeceğim seni.
Senin sözünden çıkmıyorum belki ama,
Layık olmadığımı düşünüyorum zaman zaman da.
Bu kadar dayanıksız olamazdım sence.
Ama gittiğinde seninle birlikte gömüldü tüm güçlerim...
Yarım işte... eksik biraz bilirsin sensiz.
Gelmeyeceksin biliyorum bir daha,
Ama yine de tutamıyorum kendimi,
Seni özlemekten alıkoyamıyorum.
Özlüyorum işte anlarsın.
Bildiğin gibi yokluğunun acıtacağını.