Babam'a Şiiri - Nurgül Yenigün

Bir zamanlar iki CAN'dik sen'le
Can dostlar'dan farkimiz yoktu baba
Omuzum'dan tutup gezerken ben'le
Sevinc'le, nesey'le cosardim baba

Cocuklugum cok güzel gecti sen'le
Sirdasim, yoldasim olmustun baba
Gözümde bir aslan'dan daha büyüktün
Dim dik yanin'da dururdum senle baba

Daha yetinememistim cocukluguma
Boynuna sarilarak oynamaya baba
Yasayamadigim geclik yaslarimda
Acimasizlar kirdi kolum'dan baba

Cok acilar cektim, bunu hep gizledim
O zamanlar yanimda olmadin baba
Caresizlikten gözyaslarim sel gibi akarken
Kafani cevirirpte bir kez bile bakmadin baba

Tek bir dalim vardi o'da yikildi
Kurdugum hayallerim tek tek kirildi
Adimlarla ilerledigim hedeflerim calindi
Gölgesinde bile kalamadigim baba

Kaderimiz acimadan yipratti bizi
Hepimizi birden cökertti baba
Yad ederdim hep seni görünce
Yüregim sizidan catlardi baba

Ve bugün; Otuzumu cok'tan devirdim baba
Dim dik ayakta kirkima dogru ilerliyorum
Daha dün „kara kizim“ diye sevdigin kizin
Yillarin biriken acilarindan cöküyordu baba

Dik durmazsam kafam hala yan'a egiliyor
Hayat beni cok cökertmek istese'de baba
Dün „kara kizim“ diye sevdigin kizin
Kac kez hancerlenerek güclendi baba

Yillar sonra karsimdasin yikilmis bir halde
Kör olaydi'da gözlerim görmezseydim
Keske yadim'la kalsaydi o aslan halin'le
Gölgene bile siginamadigim baba

Kimler yipratti seni bu derece baba
Ver o mis kokulu ellerinden öpeyim
Anlat bana derdini, yaslan omuzuma sesizce
ASLAN BABAM'in aslan kiziyim ben baba

Nurgül Yenigün