Babam Şiiri - Gökay Yaşar Üzümcü

Biraz düşünme fırsatı sundu doğum günün:
Senden doğan bir zekanın gelişip
Senden doğduğu zamanlara yakınım.
Buraya, bir gerçek avuç içimde çıkıyorum,

Bu, senin de doğurulmuş olduğun.
Şurada bir yarım Chronos
Bir eski Frankenstein
Ve birer Oedipus'uz

Sana programcılık öğretmemiz gerekirdi ve bir hizmetkar,
Sordun diye belirtiyorum, ne yapardık bir bacağın kesik?
Krizden kazanmayı senden öğrenmediğim kesin.
Yüzüne olgunluk, göğsüne gurur, gülüşüne disiplin nüfuz...

Bildiğim çok şey varsa artık hakkında
Köklenip sağa sola kıpırdamadığın
Doğrularına renkli yeni yanlışlar bulaştırmadığın içindir.
Açıkçası yan bakıyorum içimde bu durgunluğa biraz.

Entelektüel ve eğitimli öngörü,
Azim ve sıkı çalışmadır, hediye değil.
Ne zaman bir ayağın yatık olana dik,
Bir elinde çay, dizinin üzerinde diğer bilek,

Soruyorum ki hangi 'zaman' hunhardı bu adama böyle?
Ne tür ekşiler sızlattı burun direklerini?
Hangi çağın çarkı bu adama bir asker baba bıraktıysa
Beni de biyolojik sınırlarımın ötesinde bir sevgiyle yarattı.

Güzel anılarımızla anılmadan önce onları yaşamalıyız,
Bazı yoz edebiyat türleri var baba,
Sana yazar gibi yapıp devleti eleştirmek gibi,
Bu gün onların hiç sırası değil.

Nitekim toplu dilekçe yazmanın gücü bile insanı zehirleyebilir.
Ağız tadıyla yenilecek bir yemek için iki saat yol katedilebilir.
Gizli dertlerini anlatırken baba, oğlu havuç suyu içebilir.
Kaç yaşında olursa olsun, evlat babaya iyi gelebilir.