Babam Şiiri - Mehmet İnan 2

Yıl dokuzyüz kırkdört ekim ayında
Dünya’ya bir adım, atmıştı babam
Kendini bulmuştu ana koynunda
O büyük şefkati, tatmıştı babam

Ardından başladı yürüme çağı
Küçük ayakların, çözüldü bağı
Dereleri geçti, tırmandı dağı
Çileli yolları tutmuştu babam

Gurbet’e başladı onbir yaşında
Ne zorluklar çekti yolun başında
Döndü memlekete yılın kışında
Cebine üç kuruş katmıştı babam

Dedem ağaçlardan, yapardı kürek
Dünyanın serveti, neyine gerek
İkisinde de var, yumuşak yürek
Babasını taklit etmişti babam

O zaman açlık var, herkes fukara
Geçinmek mesele, lazımdı para
Evvelden yazıldı, çıkmıştı kura
Almanya’ya böyle gitmişti babam

Karşıladı onu, abi’si Ahmet
Başlangıç zor oldu, çektiler zahmet
İlk eşine geldi, Allah’tan rahmet
Hayatı karardı, bitmişti babam

Balıkçılık işi hep kafasında
Almanya’da gördü ilk defasında
Hayatının en zor bu safhasında
Derin hayallere batmıştı babam

Dönecek köyüne vermişti karar
Cevapsız sorular, aklını yorar
Geri dönüşü yok etsede zarar
Kendini ileri, itmişti babam

Duyan karşı çıktı, büküldü beli
Bağlandı yolları, ayağı eli
Dışlandı toplumdan, dediler deli
Büyük bir belaya çatmıştı babam

Kazma küreklerle açtılar yeri
İnançlı yürekler, görür zaferi
Yaradan lütfetti, geldi müşteri
Balığı pişirip, satmıştı babam

Çocuk parkı yaptık, tapulu yerde
Mahkeme açıldı, düştük bir derde
Tarör ayrı bir dert, üstüne bir de
Beş ay cezaevi yatmıştı babam

İnani babanı unutma sakın
Kadrini bilesin, olasın yakın
Şu koca dünya’ya sığmadı lakin
Doğduğu toprağa yetmişti babam