Babam Şiiri - Sinan İpek

Babam
Tanımadığım halde
yokluğunu en çok hissettiğim insan
Belleğimde üç fotoğraftan ibarettir.

Bir
Gecekondunun bahçesinde özenle saçımı tarayan
bir ihtiyar.

İki
Kahverengi steyşın bir şavrolenin arka koltuğunda
boylu boyunca yatan
kül benizli bir hasta.

Üç
Musalla taşında çıplak bir ölü.

Böylece öğrendim
Prens Sidharta gibi
yaşamı
üç fotoğrafta.

Komşu bir kadın
Diyor ki
—Vah öksüz!
Değil hiç bir şeyin farkında.

Üç yaşında
Yüklendim
Gelecek bütün o uzun
sıkıntılı yılların yükünü
Kemiklerim süt iken daha.

Tavan arasında bulduğum tozlu bir film
—Akciğer kanseri
Eski, boş bir nota defteri.
Yadigarı bu kadar.

Mahalli saz sanaçısı Sabri İpek
Sana en çok nefes darlığı çekerek
İşporta tezgahınla eve dönerken
Yarısında kaldığın yokuşta acıyorum.