Babam Şiiri - İlhan Özgen

Babam, bir şehrin kenar mahallesinde unuttuğu bir anı gibiydi.
Bir kaldırım taşıydı, her adım attığımda
varlığını hissettiğim ama dokunamadığım.
Bir tren düdüğüydü, gecenin bir yarısı duyduğum,
uzaklardan gelen, içime işleyen.
Bir otobüs durağıydı, beklediğim ama gelmeyen...
Benim babam, bir duraktı,
bir şehirdi, bir tren düdüğüydü, bir kaldırımdı...
Her adım attığımda, her durakta beklediğimde,
her gece uyandığımda,
senin gölgeni arıyorum...