Çatısı çökmüş ev enkazı
On yedi yıldır…
Nefes verendin
Ömrüme sebeptin
Kalanımı ömrüne ekleyebilseydim…
Yakalayamadım
Buz ellerinden öptüm de
Sıcaklığımı duyamadın…
Kapanan gözüne kirpik
Sızan son damlana can
Olayım dedim de olamadım
Yapamadım
Sensiz eksik yanımı tamlayamadım
Çökmüş dağından sızan lavla yanan
Eteğinde bitmiş ot parçası
Yemyeşil kalamadım
Kırk Düğüm boğazım
Yutkunamam…
Nasıl muhtacım sana
Çizdiğin hatta dursam da
Dünya aynı dünya
Yaslandığım dağım yok ya
Sallanıyorum baba…
Darağacında yürek
İpi ha çekildi
Ha çekilecek
Mezarın başında
Bir işmar etsen
Bir görünsen
Öpsem, öpsem, öpsem
Babam!
Ellerim niyâzda
Gönlüme ektiğin çiçeklerle
Mavilere hediyeni yolladım
21.06.2009
Mavi Umay Şükran AyKayıt Tarihi : 21.6.2009 22:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne diyeyim; mükemmel..
TÜM YORUMLAR (4)