Zamana meydan okurdu bakışları
Kalkanı vardı adeta kara kışları
Bir sanatçı gibiydi tohum saçışları
Babam çocukluğumun en büyük kahramanı
Ben burdayım derdi kollarındaki kaslar
Çok çalışır, sessizce dinlenir, ağaca sırtını yaslar
Konuşmazdı bazen, büyüklük de taslar
Babamın olgunluğu, çocukluk yıllarıma raslar
Şapkasız çıkmazdı dışarıya, düşürmezdi kafasından
Disiplin her şeyiydi, taviz vermezdi yasasından
Elleriyle yakardı sobayı, dumanı eksik etmezdi bacasından
Babam bazen bilmem neden? Sessizce dururdu tasasından
Kayıt Tarihi : 28.4.2008 08:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!