Demirden bir duvar örmüş kendine
Kıramasın kimseler, kendi eli bile
Bir gül bahçesine dalmak gibidir
Dikenlerle dolar bütün bedenin
Anlatılmaz kokulara gark olur ciğerlerin
Ellerini kanatır dikenler, yüreğini acıtır
Gözlerini sel sel eder çağlatır...
Bakışları sanırsın donuk, anlatımsız ifadesi
Baksan gökkuşağı olacak bir adım ilerisi
Deniz köpüğü gibidir siniri, öfkesi
Dokunsan yok olacak inan boş gerisi
Dudaklarını acıtır, yüreğini kavurur o kelime
Yerle bir eder seni, çöllere savurur
Ama yinede söylersin, ille de söylersin
Baba! ... Babam...
2003
Sevgi UzKayıt Tarihi : 25.5.2007 18:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevgi Uz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/25/babam-183.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!