Babam Şiiri - Sadi Solmazgül

Kader ağını örüyor demişti o gece babam
Bütün odada derin bir sessizlik
Ben meraklı meraklı,gözlerine bakıyordum babamın
Ve derin bir iç çekişti,irkilişime sebep olan.

Bir cümle daha çıktı,çatlayan dudaklarından
Ben biliyordum böyle olacağını,dedi babam
Neyi biliyordu,neydi yüreğini boğazına taşıyan
Oysa babam hep dik dururdu karşımızdan
Hep bi güven kokardı sıcak teni
Ama şimdi,bütün kent omuzlarındaymış gibiydi.
Saçları biranda bembeyaz olmuştu sanki
Bakınca titreten gözleri,hafiften dolumsamıştı..
Ne oldu,neyin var baba diye sordum,
hiç dedi,boşver,sen karışma.
Neden diyemedim babama
Çünkü huzursuzdu,çünkü titriyordu bakışları
Sanki büyük bir korkunun patlamasıydı bu.
Belliki bekliyordu,biliyordu,olan herneyse onu
İçim içimi yiyor,fakat birşey yapamıyordum
Anneme dönüyordum,oda hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Soğuk bir dağ ve coşkun bir derenin arasında gibiydim sanki
O anı değiştirmek için neler vermezdim
Bir şey bulmalıydım,birşey söylemeliydim onlara
Ama beceremedim,sustum,sustukça ağladım bende
Babam o gece erkenden çekildi odasına
Bende annemin dizlerinde uyandım,sabahın seherine
Ve biliyormusunuz,halen bulamadım o gece bizi ağlatan şeyi..