Babam Şiiri - Tuncer Ölgün

Babam öldüğü gün, evmizin bütün ışıkları karanlığa büründü.
O gün, sonsuzluğa bir ayrılık göründü,
Sanki bağrimda ciğerlerim söküldü, gözlerimin feri söndü,
O koca dağ yıkılınca, dünyam yıkıldı, umutlarım yıkıldı, sevinçlerim hayallerim yıkıldı.
Şimdi yüreğim dermansız, dizlerim takatsız kaldı.
Evimizde sevinçler kanatsız kaldı.
Anlandın ki; babaydi evin direği, babaydi insanin yüreği.