Bir Garip Babalık Şiiri - Adnan Deniz

Kaybolmuştu babaları çocukların, çocuklar yetim, Anaları dul kalmıştı. Aradan tam on yıl geçmiş, çocuklar babayı unutmuşlar, herkes
Kendi hayatına dalıp gitmişti.
Bir gün bir haber geldi emniyetten, yıllar sonra
Babalarını teşhis için gelmeleri söylendi.
Ailede bir telaş ve buruk bir mutluluk hali vardı. Toplanıp gittiler teşhis etmeye babalarını.
Tek tek soruldu hepsine" babanız mı bu adam? "diye. Kimse karar veremedi. Çünkü yıllar geçmişti üzerinden ve çocuklar o zaman çok küçüktü.
Çocukların anası “kocam bu benim" dedi. Adam bir kadına baktı, bir çocuklara bu benim karım, bunlarda çocuklarım deyince iş işten geçti. Çocuklar şaşkın ve şüpheli baktılar bu işe. Yıllar sonra bu iş nasıl olurdu? Bu adam babalarına hiç benzemiyordu.
Anaları kocam bu benim deyince adamda bu benim karım deyince mecburen herkes bu durumu kabul etti.
Ama Oğlum dediği kerem bu oldu bittiği kabul etmedi. DNA testi istedi. Test sonucu ilginçti. Çünkü babaları olduğunu söyleyen adamla hiç bir kan bağı çıkmamıştı.
Kadın hala bu benim kocam diye diretiyordu. Adam çok garip hallerde bulunuyor, herkes ondan korkuyordu. Kurttepe akıl hastanesine muayeneye götürdüler. Sonuçta adam düpedüz
Akıl hastası çıkmıştı. Hadi adam deliydi, kabul etmişti baba olmayı! Analarına ne demeliydi?
Bir şey demediler zaten, elin adamını yıllar sonra baba diye getirmişlerdi. Hükümete başvurdular adam hakkında, bindirdiler arabasına devletin, gönderdiler adamı huzurevine. Bir babalık davası böylece sona erdi.