“ BABALARIN HASIYDI O “
Tam dört evlât yetiştirdi, Bir tek memur maaşıyla
Kıt kanaat, ama helâl, Ekmeği, suyu, aşıyla
Bıkmadan Kol kanat gerdi, İlerleyen O yaşıyla
Esir olmadan nefsine, Kim bilir nelerden geçti
Kendini Göz ardı edip, O hep yuvasını seçti
Nice sıkıntılar çekti, Yinede Yüzü güleçti
Boğazından geçmez haram, Ne yedirir nede yerdi
Çalışkanlık ve Sabırla, Savuşturdu Onca derdi
Nice güçlük, meşakkatle, zorluklara göğüs gerdi
Vicdan dedi, Refah dedi, Gönül dedi, Hayat dedi
Ayırmadı birbirinden, mutlulukla Gülümsedi
Kucak açtı Şefkat ile, Hepimizi benimsedi
Yuvasına çok bağlıydı, Canı gönülden severdi
Her şeylerinden vazgeçti, Hep evlâtlarına verdi
İyi niyetle, şefkatle, Böyle mutluluğa erdi
Asla olumsuzluklara, Olmadı O hiç vesile
Nerede O eski günler, Yaşananlar gelse dile
Bir gün şahit olmadım hiç, Bir tek yalanına bile
Ne kadar Asabi olsa, İzan, merhamet sahibi
Kimseleri Kıramazdı, Yüreği bir yufka idi
Olması gerekendi O, İnsan oğlu insan gibi
Evet O benim Babamdı, Ailemin Atasıydı
Doğruluğun, dürüstlüğün, gerçeğiydi ve asıydı
Tam bir İnsanlık örneği, Babalarında Hasıydı
İnsan hep genç kalmıyor, Elbet gençlik baki değil
İster cehil ister ehil, Rab'ten takdir doldu mehil
Gücüne gidenler oldu, Hep ondan sarardı soldu
Yaşı ilerledi Düştü, Yaşlılığın pençesine
Tabi umutla sarıldı, Yavrular güvencesine
Hak ettiği O huzura, Yorgunluk dinlencesine
Peki ya bizler hakkıyla, Kulak verdik mi sesine
Uygun ortam oluşturup, Onun yorgun nefesine
Ne kadar katkı sağladık, Destekle dinlencesine
Feda etti Acımadı, Gündüzüne, Gecesine
Hep bizler için katlandı, Dünyanın işkencesine
Lâyık olduk mu bilemem, Ataların yücesine
Doğru sözü, dürüstlüğü, Örnek oldu nicesine
Hasret kaldım yol gösteren, Her kelime hecesine
Sonunda Oda karıştı, Sonsuzluk bilmecesine
Rabbin sevdiği kul olsun, Yattığı yer Nurla dolsun
Orada Huzuru bulsun, Mekânı da Cennet olsun
Rabbim getirsin onu, En yüksek derecesine
RETOR / 2004
Refah TorlakKayıt Tarihi : 21.11.2007 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaybedişimizin 2 ay sonrası 2004 yılı sonlarında yine Babamın yokluğunun acısıyla aklıma düştüğü bir an da Gecenin ilerlemiş bir vaktinde Duygularımı kağıda dökerek Oluşturduğum çok uzun bir şiirdir ancak bazı bölümlerini çok özel ve ailevi bir konu olduğundan yayına koyamadım, Bende kendine Babasını örnek almış ve aynı ilkeleri uygulamaya çalışan bir Babayım, Şüphesiz ki herkesin Babası kendince en iyi ve en kıymetlidir, İşte benim Babacığım da böyle bir Adamdı, Doğruluğu, Dürüstlüğü ilke edinmiş, Kendini ailesine adamış, Ailesi ve çocukları için yaşamış, Sert mizaçlı ama aynı zamanda kimseleri kıramayan, Dostlarını incitmekten korkan yufka yürekli, Yalan nedir bilmeyen biriydi, Yani tam bir Baba, Tam bir dost ve Tam bir İnsandı, Anneciğimin yokluğuna ancak bir yıl dayanabildi ve 2003 yılında kaybettiğimiz Anneciğimin ardından 2004 yılında da Babacığımı kaybettik ve Aslında gerçek hayatın başlangıcı olan vefatı ile Kendisini O Ebedi aleme gönderdik, Nur içinde yatsın, Bizlerin kendisine Hak ettiğince sağlayamadığımız rahatı Yüce Rabbim Bahşetsin, Mekânı Cennet olsun inşallah. R. T. .
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!