Babalar ve Yavruları Şiiri - Önder Karaçay

İstenmediği kadardan fazla,
İstenen adamlardır babalar.

Yeri gelir kızan,
Her işe burnunu sokuyormuş gibi gelen,
Sinirlenen, sinirlendiren
Adamlardır babalar.

Aynı zamanda koruyan,
Özlenen ve anlamı yokluğunda,
Daha büyük mana kazanan adamdır,
Babalar.

Bir çocuğun genlerinin yarısı
Çocuğun biraz da irisidir babalar.

İyilik ve huzurun sembolü,
Yastık gibi yaslanılan,
Sırtı yere hiç gelmeyecek sanılan,
Yaşamı aşmış adamlardır babalar.

Gemi iskelesinde iple tutunulan,
Uyuşturucu işine bile adı karıştırılan
Yine babalardır.

Ne ağır kelimedir baba..
Yavrulara

Yaşamı katlanılabilir yapan,
Bir insanın hayatta alabileceği
En büyük unvandır baba

Her konuda destek olmaya çalışan, sabırlı,
Anlayışlı ve çoğumuzun,
Taptığı insanlardır babalar.

Benim babam dediğimizde,
Babayı anlatmak için,
Başka bir kelimeye ihtiyaç duyulmayan,
İnsanlardır babalar.

En çok kırdığımız, kızdığımız,
Yalnız hiç kırılmadığımız,
Annemizden sonra en sağlam,
Dayanağımızdır babalar.

Evin direğidir,
Tahsilat bürosu gibi,
Her faturanın kendisine kesildiği,
Ve itiraz etmeden ödeyen adamlar babalar.

Bir çocuğun gözünde küçükken,
Çok şey bilen,
Ergenlik döneminde hiçbir şeyden anlamayan,
Yetişkinlik çağında haklı çıkan adamın
Ta kendisidir babalar.

Son noktayı koymazsam şiire,
Kelimelere, kitaplara sığmayan,
Anlamını daha da zorlaştırmadan,
Anlaşılması gereken insanlardır babalar

Önder Karaçay