Babalar Gününde Kızının Dilinden

Babamsın, atamsın, hürmetim vardır,
Beni kucağına almadın baba.
Çocuğunu sevmek sizlere ar'dır,
Yüzüme bakıp da gülmedin baba.

Bir kere söz ver de, bir kere dinle,
Barışık değildin kendi kendi kendinle,
Aynı evde idik güya seninle,
Sana hasretimi bilmedin baba.

Yasaktı, izinsiz yanına gelmem,
Hep ağlattın, vâkî değildir gülmem,
Koynunda yatmadım, kokunu bilmem,
Benimle uykuya dalmadın baba.

İlkokula verdin, yana yakıla,
Bilmem hizmet ettin hangi akıla,
Herkesin velisi geldi okula,
Bir tek toplantıya gelmedin baba.

Kaç kez tokatladın, o gül yüzümü,
Dikkate almadın bir kez sözümü,
" Ah Kızım " diyerek, yaşlı gözümü,
Bir kerecik gelip silmedin baba.

Sabır verdi Rabbim, iradem çelik,
Başlık parasına, üç beş metelik,
Çocuk yaşta gelin oldum üstelik,
Mezar gibi evde kalmadın baba.

Gurbet, hasret, yokluk, kesti dilimi,
Kimsesizlik benim, büktü belimi,
İyi ki görmedin en son halimi,
Saçını başını yolmadın baba.

Huzurda, İlâhî, hakkımı sorsa,
Hep kendi gayretim, bir bilgim varsa,
Ne okula gittim, ne de bir kursa,
Bağladın o köye, salmadın baba.

Fatiha yolladım, anneme söyle,
Boynu bükük halde, durmasın öyle,
Bâri rüyama gir, ziyaret eyle,
Bir kere kapımı çalmadın baba.

İsa Kahraman