Hayat yeter artık, çaresiz derde
Düşmüşüm, sancımı dindiremezsin.
Hasretin içine düştüğüm yerde,
Kalpteki yangını söndüremezsin.
Bir zaman anam da, babam da sağdı;
Her biri ardımda yıkılmaz dağdı;
Gittiler, onlarsız şafak geç ağdı.
Gideni geriye döndüremezsin.
Her babalar günü sessizliğimi,
İçimde yaşarım ıssızlığımı,
Onsuz hissederim yalnızlığımı,
Özel günle beni kandıramazsın.
Yeter! Coşari’yi çok fazla yorma,
Mal-mülk ile beni kandırıp durma
En çok istediğin ne diye sorma?
“Babam” derim, bana gönderemezsin.
Kayıt Tarihi : 17.6.2018 13:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!