Babalar Gördüm! Şiiri - Erdal Taşköprü

babalar gördüm;
çıplak kalmasın diye çocuklarının ayakları
yalın ayak çalışırlardı,
elleri paramparça
imanları kocamandı.

babalar gördüm;
sineye yağan yağmurlar kadar gururluydular
suçsuzdular, ocaksızdılar..
gün bitimine hiç bir ezgiyi,
ama hiç bir sözcüğü tutturamadılar.

babalar gördüm ah!
aydınlık yürekli
hep aynı şarkıda farklı melodi
farklı toprakların koparılmış
dalda yaprağı, gülü
cepheye, cephaneye sığdırılan babalar
hiç bir emeli olmayan,
sırtlarına emel yüklenen babalar
kurşun kadar ağırdılar
özlemli ve umutluydular
bu yüzden, bu sebepten
hiç ağlamadılar.

babalar gördüm;
oğlunu tanımayan babalar
kızına baharın adını koyamayan,
bağrına basmadan, bağrı yırtılan babalar..
en çok sevgiye onlar uzadı
bu yüzden vuruldular.

babalar gördüm;
aç kalmasın diye çocukları
aç açıkta gurbette yatan babalar..
sevinçleri sonbahar sarısıydı
yürekleri delik delik
yumrukları kadardı.

babalar gördüm ah!
karanlıktı gözleri
neyi bekledikleri belli değildi
ve hep beklerlerdi kaldırımı en kırırık yol başlarında
avuçlarında biriktirdikleri metal paralar
tek ağırlıklarıydı belki
daha hiç kılcal damarlarına kin kanları birikmemişti!
bakışları kanlıydı ama
ağlamaktandı belliydi..
biraz, biraz daha doysun hayata diye
çocuklarına yemişler alır, gözlerini izlerdi...

09.04.2006