Babacığım Şiiri - Ömer Tombul

Tarih bindokuzyüz onbir yılında
Geldim bu dünyaya der babacığım
Ömrün geldi geçti tarla yolunda
Tahsilin yok aklın gür babacığım

Eller gibi sen bir devran sürmedin
Yetim kaldın baba günü görmedin
Nice fesatlara fırsat vermedin
Fesatlar belacı şer babacığım

Doğru bilgi sarmış senin özünü
Düşmez gezer idin bu yer yüzünü
Göz ağrısı almış iki gözünü
Ne yazık gözlerin kör babacığım

Sen idin çevrede akıllı denen
Yarıştın olmadı hiç seni yenen
Yüksekten uçmayan engine inen
Gönül ancak sende var babacığım

Sene seksenyedi bahar ayında
Ecel geldi yas var senin soyunda
Bereket var ekmeğinde suyunda
Sofrası konuklu er babacığım

Münafıklar dağda taşta kaldılar
Yüze gülenlerden kuvvet aldılar
Senin bir çift öküzünü çaldılar
Çalan düşman göze hor babacığım

Belli öküzlerin kilosu boyu
Biri açık sarı birisi koyu
Tokat Erbaa’nın Tanıba köyü
Bulup getirdiğin yer babacığım

Yakın komşu çekemedi bizleri
Hırsızlıkla kara oldu yüzleri
Tam üç yıl aradın bu öküzleri
Bu iş kolay değil zor babacığım

Tarih bindokuzyüz ellibeş idi
Fesat kullar birbirine eş idi
Öküzleri bulmak korkunç iş idi
Davayı mahşerde sür babacığım

Kardeşim Hüseyin düştü bir anda
Erbaa’da kanlar içinde handa
Alırsın hakkını öbür cihanda
Dilerim cennete gir babacığım

Fesat olur insanların kabası
Yuva bozmak nicesinin çabası
Sen oldun her daim yetim babası
Sevapların gizli sır babacığım

Beni okşar tutar idin elimden
Bizler için korkmaz idin ölümden
İsmin Bekir Tombul düşmez dilimden
Sensiz dünya bana dar babacığım

Ömer TOMBUL der ellerim duada
Garip kuş misali kaldım yuvada
Bana Gazi köyde dağda ovada
Düşte olsun öğüt ver babacığım

HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL