Babacığım Şiiri - Salihanur Bilge

Yıllar önce bir bayramda
Çalıştığın uzak şehirden gelmiştin
Ayak üstü konuşuyordun arkadaşlarınla
Seni çok özlemiştim babacığım
Dayanamamış sarılmıştım sana
Bacaklarından tutup kaldırmıştım havaya
Çocuk zihnimin oyunu muydu
Yoksa bir şampiyonu taşır gibi
Kaldırabilmiş miydim gerçekten seni
Bilmiyorum.

Sen hep benim kahramanımdın
Öyle şefkatli ve sevgi dolu
Şöyle bakınca geriye
Beni ben yapan neyse
Çoğunu sen aktarmışsın
Görüyorum.

Yüzüne gölge düşmesin
Yüreğine hüzün diye
Nasıl da çabalardım ve
Ölünceye dek sen de
Göğsünde kabaran takdir duygusunu
Nasıl da paylaştın benimle cömertçe.

Seni çok özlüyorum babacığım
İnan bıraktığın noktadan
Sana daha yakınım
Çocuklarına torunlarına rağmen
Annemden yetimliğini anlamaz
Bir hüzün sarmalına takılan ahhlarını
Yadırgar ve yargılardım içimde.
Ne kadar kalabalıksa dışı insanın
O kadar yalnız.
Artık anlıyorum.

Nasıl da hasretim sohbetine
Nasıl da muhtacım dualarına
Nısf-ül leylde kim hatırlar beni
Hulus -i bir kalple
Kim gönderir rabbe arzuhalimi.
Neden terk-i dünya olunca sevdiklerim
Yapabildiklerimle teselli olmam da
Yapamadıklarım için kederlenirim?

Bereketli ve uzun
Bir ömrün oldu babacığım
Sivriliklerini yontacak kadar erdemli
İyilik adına ne öğrendinse
Yaşadın tanıklık ederim.
İlkeli bir duruşun vardı
Tek başına kalsan da.
Namerde muhtaç olmamak ve
Dosdoğru olmak için gayretin.

Zamanla üslubunu daha da incelttin
Çokça sabır, çokça şükür ve çokça zikir
Biterken hayat yolun şikayet etmedin
Halbuki acı içindeydi zayıf bedenin
Sadece hamd ve sadece şükür.

Bir yanım hasret, bir yanım gıptayla
Hatırlarken seni babacığım
Evladın olmaktan göğsüm kabarır
Şükür dolarım.
Buluşmayı dilerken selam yurdunda
Seni Rahmanın rahmetine
Emanet ederim

Ağustos 2023